E-129 : Czerwień Allura
Inne nazwy: Czerwień spożywcza 17
Jest to syntetyczny, smołowy barwnik azowy, występuje jako sól sodowa, ale również wapniowa i potasowa. Po rozpuszczeniu ma odcień pomarańczowo-czerwony natomiast w postaci sproszkowanej jest ciemnoczerwony.
Jest zakazany w takich krajach jak: Anglia, Dania, Belgia, Niemcy, Szwajcaria, Australia i Norwegia. W Unii Europejskiej jego zastosowanie ogranicza się do produktów spożywczych, cukierniczych i mięsnych oraz napojów ale, co zaskakujące, nie można go zaakceptować jako dodatku do stosowania w paszach dla zwierząt (1). W Norwegii obowiązywał zakaz stosowania w latach 1978–2001 i wówczas był tam legalnie używany tylko w wyrobach alkoholowych i niektórych produktach rybnych.
Pierwotnie czerwień allura wprowadzono w Stanach Zjednoczonych jako substancję zastępującą amarant.
Może wywoływać typowe dla barwników azowych działania niepożądane, ponadto ma szkodliwy wpływ na płodność u zwierząt. Podejrzewa się, że powoduje pseudoalergie skóry lub dróg oddechowych, zwłaszcza w przypadku nietolerancji na aspirynę lub kwas benzoesowy. Dodatkowo uwalnia histaminę i może wzmóc objawy u astmatyków.
W „Tabeli dodatków i składników chemicznych” B. Stathama, aluura wskazana jest jako czynnik rakotwórczy, jednak według Międzynarodowej Agencji Badań nad Rakiem związek ten nie jest potwierdzonym ani prawdopodobnym czynnikiem rakotwórczym dla ludzi.
Barwnik Allura stosowany jest w tłuszczach i olejach mlecznych, przekąskach, gotowej żywności, wyrobach cukierniczych, suchych miksach i przyprawach smakowych np. curry, marynatach, żelatynach, galaretkach smakowych, puddingach, kremach, napojach alkoholowych i bezalkoholowych, przetworach owocowych, konserwach i mrożonych sokach owocowych , produktach mlecznych i piekarniczych, osłonkach wędlin, dżemach, galaretkach, różnych słodyczach, mrożonkach, mięsie, drobiu i owocach morza, kolorowych cukierkach, żelkach, biszkoptach, ciastkach czekoladowych, płatkach zbożowych, kaszy, w aromatyzowanych napojach wino -pochodnych gronowych, uzyskanych z gorzkiego wina (Bitter vino), kandyzowanych owocach i warzywach, konserwach z czerwonych owoców, dekoracjach i powłokach np. tortów, herbatnikach, waflach, lodach, aromatyzowanych serach topionych, deserach, sosach np. ostrym sosie korzennym, korniszonach i innych jarzynach w occie, Luncheon meat, breakfast sausages: kiełbaski śniadaniowe o zawartości przetworów zbożowych nie mniej niż 6%, musztarda, przetwory z ryb i skorupiaków. Jest również stosowany w farmacji – preparatach dla sportowców i w kosmetykach np. szminkach .
Jeżeli w danym produkcie spożywczym czerwień allurowa jest połączona z benzoesanami np. sodu, wtedy istnieje ryzyko wywołania nadpobudliwości psycho-ruchowej u dzieci. Dzienna dawka dopuszczalna to 7 miligramów, na kilogram masy ciała.
Co ciekawe, ale jeszcze nie do końca udowodnione: barwnik ten może zapobiegać nowotworom żołądka lub wątroby, co wykazano w badaniach, przeprowadzonych na pstrągach tęczowych. Badań podjęła się Gayle Orner z Linus Pauling Institute w stanie Oregone.
W jednym z badań na szczurach, podano je ekspozycji na barwnik przez 104 tygodnie w badaniu A i 109 tygodni w badaniu B. Nie zaobserwowano żadnych skutków ubocznych związanych ze związkiem. Poziom nieobserwowalnych działań niepożądanych w tych badaniach wyniósł 5,19%; około 7300 i 8300 mg / kg masy ciała / dzień odpowiednio dla samców i samic myszy. (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2060889)
Produkty degradacji sztucznego barwnika azowego, czerwień Allura, hamują aktywność esterazy anhydrazy węglanowej II: podstawowe badanie in vitro dotyczące bezpieczeństwa żywnościowego barwnika pod kątem hamowania enzymów- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27451209
W kolejnym badaniu : Nie zaobserwowano żadnych skutków ubocznych związanych ze związkiem, z wyjątkiem zmniejszenia masy ciała u kobiet w wysokich dawkach na koniec badania. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2613117
Barwnik allura może być pomocny w monitorowaniu żywności : https://www.sciencedaily.com/releases/2017/02/170215121416.htm
zdrowie831 